تأثیر اجرای برنامه پییر منتورینگ بر عوامل تنش زای محیط بالینی دانشجویان پرستاری

چکیده زمینه و هدف: دوره آموزش بالینی، تنش‌زاترین دوره در آموزش پرستاری محسوب می‌شود. یکی از روش‌هایی که در سال‌های اخیر جهت ارتقاء آموزش بالینی پرستاری مورد توجه قرار گرفته و در مورد جنبه های مختلف آن از جمله تأثیر بر استرس تحقیقاتی انجام گرفته، منتورینگ می‌باشد. هدف این مطالعه بررسی تأثیراجرای برنامه پییرمنتورینگ بر میزان عوامل تنش‌زای محیط بالینی دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری آبادان بود. روش بررسی: در این مطالعه موردـ شاهدی، تمامی ‌دانشجویان ترم دوم پرستاری(40 نفر)، که از نظر سن، جنس و معدل همگن بودند، به طور تصادفی دردوگروه مورد(19نفر) و شاهد(21 نفر) وارد مطالعه شدند. هر دو گروه تحت راهنمایی مربی مربوطه دوره کارآموزی خود را سپری کردند. در گروه آزمون به ازای هر 4-3 دانشجوی ترم دوم، یک دانشجوی ترم 6 به عنوان منتور یا راهنما به همراه مربی مربوطه هدایت و حمایت از دانشجویان ترم دوم را در انجام مهارت‌های اصول و فنون پرستاری به عهده داشتند. ابزارگردآوری داده‌ها، پرسشنامه اطلاعات فردی و فرم بررسی تجربه بالینی بود. داده‌ها با آزمون‌های تی زوجی، تی دو نمونه‌ای مستقل و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: بین میانگین نمره عوامل تنش‌زا قبل و بعد از اجرای برنامه در هر دو گروه اختلاف معنی‌دار دیده شد(01/0=p). اختلاف تفاضل میانگین عوامل تنش‌زای محیط بالینی دانشجویان دو گروه مورد و شاهد معنی‌دار نبود(99/0=(p. نتیجه‌گیری : برنامه پییرمنتورینگ در کاهش عوامل تنش زای محیط بالینی دانشجویان تأثیر نداشت. واژه‌های کلیدی: پییر منتورینگ، عوامل تنش زا، محیط بالینی، پرستاری